چه چیزی مشابه، چه متفاوت است، با پسوریازیس و اگزما

این دو بیماری مزمن پوستی مشترکات زیادی دارند، اما یکسان نیستند. نتیجه را از اینجا دریافت کنید.

به آموزش ندیده ها چشم، پسوریازیس و اگزما شبیه بیماری های دوقلو هستند. ربکا مارکوس، پزشک متخصص پوست، متخصص پوست در دالاس، تگزاس و موسس Maei MD می‌گوید: «هر دو بیماری التهابی پوست هستند، هر دو می‌توانند باعث قرمزی و پوسته پوسته شدن پوست شوند، و هر دو ممکن است در پاسخ به محرک‌های خارجی شعله‌ور شوند. پسوریازیس و اگزما هر دو می توانند در نقاط مشابهی از بدن مانند دست ها و پوست سر ظاهر شوند و هیچ یک مسری نیستند. بنابراین، چه تفاوتی دارد؟ بزرگترین علت اصلی آنها است (در ادامه در مورد آن توضیح خواهیم داد)، اما ظرافت های دیگری نیز وجود دارد، از جمله تغییرات جزئی در علائم، رفتارو مراقبت، این دو اختلال پوستی را از هم جدا می کند. بیایید نگاه دقیق تری بیندازیم.

چه کسانی به پسوریازیس یا اگزما مبتلا می شوند؟

بر اساس گزارش بنیاد ملی پسوریازیس، پسوریازیس 7.5 میلیون نفر را در این کشور تحت تاثیر قرار می‌دهد و معمولاً ابتدا در بزرگسالان 20 تا 30 ساله رخ می‌دهد و دومین اوج آن در حدود 60 سالگی رخ می‌دهد. در کودکان بسیار نادر است: فقط حدود 1٪ از کودکان تشخیص داده می‌شوند. با پسوریازیس از سوی دیگر، انجمن ملی اگزما گزارش می دهد که درماتیت آتوپیک، شایع ترین نوع اگزما، به طور معمول در دوران کودکی شروع می شود و بیش از 9.6 میلیون کودک و حدود 16.5 میلیون بزرگسال را تحت تاثیر قرار می دهد.

ریشه های پسوریازیس و اگزما متفاوت است

در حالی که رمزگشایی علائم فیزیکی این دو بیماری ممکن است دشوار باشد، آنچه باعث ایجاد آنها می شود بزرگترین تفاوت های آنها را نشان می دهد. نکته اینجاست: پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی یک واکنش التهابی را در بدن ایجاد می کند که در نهایت مسئول رشد سلول های پوست با سرعت رعد و برق است. این باعث ایجاد یک پشتیبان مانند ترافیک از سلول‌ها در سطح پوست می‌شود و لکه‌های قرمز و پوسته‌دار ایجاد می‌کند. چرا این اتفاق می افتد تا حدی به دلیل ژنتیک است. به عنوان مثال، اگر یکی از والدین شما مبتلا به پسوریازیس باشد، طبق گفته بنیاد ملی پسوریازیس، 28 درصد احتمال دارد که به آن مبتلا شوید، در حالی که اگر هر دو والدین شما به آن مبتلا باشند، احتمال ابتلا به آن به 65 درصد می رسد. عامل دیگری که باید در نظر گرفت: محرک های محیطی که می توانند پوست را تشدید کنند.

برخلاف پسوریازیس که نتیجه یک سیستم ایمنی ناکارآمد است، در افراد مبتلا به اگزما، سیستم ایمنی بیش از حد واکنش نشان می‌دهد – عمدتاً به محرک‌ها یا آلرژن‌ها (گرده گل، موهای حیوانات خانگی یا غذاهای خاص) که باعث واکنش پوست با التهاب می‌شود. تقریباً 70 درصد از افراد مبتلا به اگزما دارای سابقه خانوادگی بیماری‌های آتوپیک (اگزما، آسم، تب یونجه و آلرژی‌های غذایی هستند که به عنوان مارش آلرژیک نیز شناخته می‌شود). بنابراین، اگر حساب کنید، داشتن والدینی که یکی از این شرایط را دارند، احتمال ابتلا به اگزما را دو تا سه برابر بیشتر می‌کند. و اگر هر دو والدین بیماری آتوپیک داشته باشند، خطر ابتلا به آن سه تا پنج برابر افزایش می یابد. تحقیقات همچنین نشان می دهد برخی از افراد مبتلا به اگزما دارای یک جهش ژنی خاص هستند که اپیدرم را ضعیف می کند، بنابراین پوست بسیار خشک و مستعد عفونت دارند.

تفاوت در علائم پسوریازیس و اگزما

اگرچه هر دو حالت ممکن است با لکه های مشخصه ای از پوست قرمز، برجسته و پوسته پوسته بسیار شبیه به نظر برسند، شایان ذکر است که مرزهای اگزما لکه ها نسبت به پلاک های پسوریازیس کمتر مشخص هستند. (به احتمال زیاد، برای مشاهده این تمایز باید یک MD داشته باشید). و چیز دیگری وجود دارد که آنها را از هم جدا می کند. Namita V. Joshi، پزشک خانواده، یک پزشک خانواده با سیستم سلامت آتلانتیک در موریستاون، نیوجرسی، می گوید: «اگزما برای خارش شدید شناخته شده است. او می گوید: “پشه نیش را تصور کنید و آن را در 50 ضرب کنید. این نیش بسیار عمیق و شدید است و خارش معمولاً در شب بدتر می شود.” در پسوریازیس، خارش وجود دارد، اما اغلب خفیف‌تر است.

نکته تمایز دیگر: هر دو بیماری می‌توانند در هر نقطه از بدن ظاهر شوند، اما «اگزما تمایل دارد بر چین‌های پوستی یا نواحی خم‌کننده مانند چین‌های بازو یا پشت زانو تأثیر بگذارد، در حالی که پسوریازیس تمایل دارد سطوح بازکننده را تحت تأثیر قرار دهد، مانند ماریسا گارشیک، متخصص پوست، استادیار بالینی پوست در مرکز پزشکی ویل-کورنل-نیویورک پرسبیتریان در شهر نیویورک، می گوید: زانو و آرنج. دکتر گارشیک می‌گوید، تحقیقات نشان می‌دهد که امکان ابتلا به پسوریازیس و اگزما به طور همزمان وجود دارد، با این حال اکثر مردم تمایل دارند که یکی از این موارد را داشته باشند.

یافتن تسکین برای شعله های پسوریازیس و اگزما

هنگامی که علائم شروع می شود، خوشبختانه، درمان های موثری برای هر دو بیماری وجود دارد. بیشتر درمان هایی که متخصصان پوست برای کاهش خارش و سوزش تجویز می کنند، چه مبتلا به پسوریازیس یا اگزما باشید، یکسان هستند. تعیین اینکه آیا به داروهای تجویزی نیاز دارید – و اگر نیاز دارید، کدام یک – به شدت علائم شما و جایی که آنها در بدن ظاهر می شوند بستگی دارد، بنابراین مهم است که با پزشک خود کار کنید تا بفهمید چه چیزی برای شما بهتر است. اینها برخی از گزینه هایی هستند که ممکن است در مورد آنها بحث کنید:

• مراقبت از خود: اطمینان حاصل کنید که رژیم آرایشی منظم شما شامل استفاده از پاک کننده ها و مرطوب کننده های ملایم و بدون عطر، دوش گرفتن ولرم و مرطوب کردن پوست در زمانی که هنوز مرطوب است برای حفظ فواید آن است.

• کرم های موضعی OTC: مواردی مانند کورتیکواستروئیدهای OTC که کرم های ضد التهابی هستند و پمادها می توانند به کاهش خارش، تورم و قرمزی کمک کنند.

• موارد تجویزی: این داروهای قوی‌تر، از جمله کرم‌های استروئیدی، ممکن است برای علائم شدیدتر و برای مناطقی که پوست ضخیم‌تر است تجویز شود – اما نباید بیش از دو هفته از آنها استفاده کرد زیرا می‌توانند باعث نازک شدن پوست، ترک‌های پوستی و تیرگی پوست شوند. .

• نور درمانی: این روش از نور باریک فرابنفش B (UVB) از لامپ‌های مخصوص (که در مطب تجویز می‌شود) برای سرکوب سلول‌های بیش فعال روی پوست، به حداقل رساندن خارش و التهاب و مبارزه با باکتری‌ها استفاده می‌کند.

• آنالوگ های ویتامین D: اینها نوع دیگری از Rx موضعی هستند که با گیرنده‌های ویتامین D روی ژن‌های خاص متصل می‌شوند تا تولید سریع سلول‌های پوست را کاهش دهند. آن‌ها همچنین سلول‌های سطح پوست را تحریک می‌کنند تا این چرخش سریع سلولی متوقف شود.

• داروهای سرکوب کننده ایمنی خوراکی: متخصص پوست شما ممکن است داروهایی را برای سرکوب سیستم ایمنی از ارسال سیگنال های واکنش التهابی به پوست تجویز کند، بنابراین خارش، قرمزی و بثورات کمتری ایجاد می شود. اینها فقط زمانی تجویز می شوند که سایر روش ها با شکست مواجه شوند و برای مدت طولانی توصیه نمی شوند زیرا می توانند شما را مستعد عفونت کرده و به اندام هایی مانند کبد، کلیه و قلب آسیب برسانند.

• بیولوژیک تزریقات سیستمیکی هستند که سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند و از ایجاد واکنش التهابی جلوگیری می کنند. آنها می توانند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند، بنابراین معمولاً برای کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند توصیه نمی شوند.

مهم ترین چیزی که برای شما باید بدانید این است که یکی از این روش ها به احتمال زیاد برای متوقف کردن (یا حداقل کاهش شدید) علائم شما در پسوریازیس و اگزما موثر خواهد بود. ممکن است کمی آزمون و خطا طول بکشد تا بفهمید چه چیزی برای شما مفید است، زیرا هیچ دو نفری با این بیماری های پوستی مشابه نیستند. به علم ایمان داشته باشید، با پزشک خود صحبت کنید و تا زمانی که تسکین نیافته اید از اصرار برای پاسخ دست نکشید. تو متوجهش شدی.

با نویسنده ما آشنا شوید

جنیفر تزیس

جنیفر تزیس نویسنده و استراتژیست محتوا متخصص در سلامت، زیبایی، روانشناسی و سبک زندگی است. او برای نوشته شده است روزنامه وال استریتذهن بدن سبز, CNN, خلاصه معماری، بارون، جهان شهریبیشتر